Yüreğimde Buldum Seni

Sustum Yüreğimde Buldum Seni

Sükût ;viran olan yürekte başrolde oynar.

Aşk hamuş olmazsa Zülfikar gibi keser dili, bırak ey yâr yaradan alsın seninle beni yanına.

Ben elif gibi tek ve yalnızım, ne ötrem var, nede esrem…

Beni durduran durakta yok, bana anlam katan şeddede yok.

Hep yalnızım bir harekemde yok, beni anlatan, lâl oluşum ondan mı bilmiyorum….

Bana yâr gerek, ruhuma sükût getiren… bana yâr gerek ruhuma dokunan bir elif miktarı….

Artık yoruldum yâr, ayaklarımın değil de yüreğimin her götürdüğü yere gitmekten…!

Sustum yanan yüreğimi dinlemekten.

Aşk üflenmiş bir kere ruhumuza gâlu belada, sen istemişsin beni, ben istemişim seni bundan susarım vaktini beklerim, hamuşluk bu ise hamuşum kıyamete kadar.

Bu yüzden şeddeliyiz iki kere okunur esamemiz.

Aşk yağmuru yıkamış yüreğimizi, arşı alâdan…

Gelene “hû” gidene “hay” demişiz yâr…

Dualarında kaybolduğum yâr..!

Aşk sokağında savruldum, sabır tesbihinde yoğruldum, seni yanan nar gibi yüreğimde buldum.

Gel ey yâr, ödeyelim can borcumuzu yaradana, aynı kabre koysunlar bizi, aynı şehadet, aynı ay doğsun üzerimize gecenin karanlığında, aynı doğsun gecenin sabahında güneş…

Son nefesimizi verelim artık, az kaldı yâr’a kavuşmaya…

Ergün Küçüktopcu