YALNIZLIK
Nere baksam akşam- sabah
Görüyorum yalnızlığı
Yorgan diye üzerime
Seriyorum yalnızlığı.
Ne bir ses ne de bir seda
Çınlıyor salonla oda
Hiç gitmesin diye yad’a(!)
Sarıyorum yalnızlığı.
Balkonu da işgal etmiş
Bahçenin dört yanın tutmuş
Bir an zannettim ki gitmiş
Görüyorum yalnızlığı.
Karla tipi geldi diye
Umutlandım gider diye
O hâlâ gitmiyor niye?
Soruyorum yalnızlığı.
Azı yarar çoğu karar
İnsan bir ses, nefes arar
Yalnız insan neye yarar?
Yeriyorum yalnızlığı.
Kovmaya engel gururum
Arada gelir görürüm
İsteyen varsa veririm
Veriyorum yalnızlığı.
Yalnızlık Allah’a mahsus
Derler ki, doğru bir husus
Küstüm ona bugün mahsus
Yoruyorum yalnızlığı.
Mestan Karabacak
Bir yanıt yazın