Hüzündür Yağmurun Sesi Her yağmur yağdığında, kimsesiz düşlerimin kol kanat geren yalnızlığında bilinmez bir yolculuğa çıkar yüreğim... (ve sen) Geleceksen yağmurlu bir günün akşamında ansızın çık karşıma... Sevincim ve şaşkınlığım düşen damlaların sesinde yüreğime karışsın... Tut elimi sıkıca... Gelişinle çocuklar gibi şenlense de ruhum, gözlerime sıralanan bulutları fark edemeyeceksin... Dilimin ucunda sıra sıra dizilmiş kelimeler dudaklarımda cümlelere dönüşemeyecek... Gökyüzünde yağmur olup yeryüzüne düşmeyi bekleyen sağanak misali hüzne sarılmış tüm umutlarım... Bilirsin hüzündür yağmurun sesi... Bilirim sende benim kadar tanır ve yaşarsın bu hissi... Kederden yana ne varsa içimin derin kuytularında sakladığım... Kimsesizliğimde en içli şarkıların boğazımda düğümlenip yastığıma başımı koyduğumda hıçkırarak ağladığım yalnız gecelerimin öksüzlüğünü... İhanetle örülmüş sol yanımın, yaşanmamış çocukluğumun ödenmemiş…