Her Şey Gelir Geçer, Her Şey Unutulur
Fakir bir evin penceresinde Paslı bir teneke içinde
Etrafına güzellik veren Bir çiçek gibi Büyüdüm ben.
Kimsesizdim.
Ne ana vardı Ne baba Ne kardeş, ne akraba;
İlgilenecek kimsem yoktu
Bir tek fakir anneannem vardı.
İlgisizdim.
Komşuların attığı kuru ekmeklere Özlemle bakardım,
Açtım.
Islak soğukluğunu hissederdim yerlerin.
Bir balık gibiydim, Yamalı pullarla dolu.
Giysisizdim.
Güneş tutulmasıydım
Bir başımı okşayan yoktu
Elimden tutan bir el yoktu
Pazar filelerini taşırdım zenginlerin
Elime üç beş kuruş versinler diye Sevgisizdim.
Onca çaresizlikler içinde büyüdüm
Çok ihanetler, haksızlıklar gördüm
Ben bu yüzden ihanetlere Haksızlıklara tahammül edemem.
İnadına okudum.
Çok okudum.
Üç insan ömrü kadar okudum ben.
Hep insan olmaya
Bir heykel gibi yontmaya çalıştım kendimi
Hiçbir kötü alışkanlık edinmedim.
Hiçbir kötü yola sapmadım.
Olgunlaştıkça başaklarım çoğaldıkça
Anladım ki basit bir tohumum sadece.
Sade olmayı, gösterişsiz yaşamayı sevdim.
İpek gömlekler giyebilecekken…
Şimdi de giyebilirim yırtık gömlekler.
Altı delik ayakkabıyla dolaşabilirim
Almaya gücüm yetiyorken Bir kundura mağazasını.
Sen nasıl bir insansın, diye Sorun bana.
Çok çabuk tanıyabileceğiniz
Çok çabuk sevebileceğiniz Biriyim derim.
Eğer bana ihanet ve haksızlık yapmazsanız.
Ben de severim çok.
Denizin üstünde kayık olur gezdiririm sizi
Ama bir ihanet kalleşlik görürsem
Kayığım yan döner atıveririm denize
Sonra da acır, boğulmanızı istemem Tutarım elinizden.
Sen nasıl bir insansın, diye Sorun bana.
Anlatırım kendimi hiç yorulmadan.
Ben kendimle yaşadım hep bilirim ben kendimi.
Beni en iyi ben bilirim.
Okuduklarım, yaşadıklarım Gördüklerim, geçirdiklerim.
Kendimi çok iyi ifade etmesini de öğretti bana.
Sorun bana: Hasan Baran sen kimsin?
Anlatayım size kendimi eğrisiyle doğrusuyla.
Hiç çekinmem, korkum yoktur kimseden.
Hep kendine güvenerek, korkusuz yaşadım ben.
Bu yüzden pamuk kadar yumuşakken
Bir çelik kadar sert olabilirim.
Çok merdivenler tırmandım ben hayatta
Ne merdivenler hem de ne merdivenler.
Ne zor merdivenler çıktım geldim.
Ne aşılmaz dağlar aştım.
Ne acı kilimleri dokudum.
Geldi geçti hepsi.
Şairin Notu:
Aslında bu şiiri yazmak isteyişimin Sebebi şudur: Nasıl unutuluyorsa onca şeyler. Her şey gelir geçer Her şey unutulur. Bir tek insanın kişiliği kalır.
HASAN BARAN
- Osmanlı Soyağacı: Altı Asırlık Yolculuk - 28 Ocak 2025
- Gönüllerin Miraç’a Uçtuğu Gece: Miraç Kandili - 26 Ocak 2025
- Dünya Cüzzam Günü’nde Cüzzamı Tanıyalım - 24 Ocak 2025