Fuzuli’den Osmanlıca Şiir ve Çevirisi

Ey Fuzûlî hûb-rûlardan tegâfüldür yaman
Ger cefâ hem gelse anlardan bir ihsandur sana

(Ey Fuzuli, asıl kötü olan güzel yüzlülerin kayıtsızlığıdır. Onlardan cefa bile gelse bu senin için bir ihsandır)

Benüm tek hîç kim zâr ü perîşân olmasun yâ Râb
Esîr-i derd-i ışk u dâg-ı hicrân olmasun yâ Râb

(Ya Rab benim gibi hiç kimse inlemesin ve perişan olmasın. Hiç kimse aşk derdinin ve ayrılık yarasının esiri olmasın)

Dem-â-dem cevrlerdür çekdüğüm bî-rahm bütlerden
Bu kâfirler esîri bir müselmân olmasun yâ Râb

(Daima bu merhametsiz putlardan dolayı ızdırap çekiyorum. Ya Rab bir müslüman bu kafirlerin esiri olmasın)

Görüp endîşe-i katlümde ol mâhı budur derdüm
Ki bu endîşeden ol meh peşîmân olmasun yâ Râb

(O ay yüzlünün beni öldürmeyi düşündüğünü görüp dert edindiğim budur: düşüncesinden o ay yüzlü pişman olmasın ya Rab)

Çıharmak itseler tenden çeküp peykânın ol servün
Çıhan olsun dil-i mecrûh peykân olmasun yâ Râb

(O servi boylunun okunu tenden çıkarmak isteseler, çıkan yaralı gönül olsun da temren olmasın ya Rab)

Cefâ vü cevr ile mu’tâdem anlarsuz n’olur hâlüm
Cefâsına had ü cevrine pâyân olmasun yâ Râb

(Onun eziyetine, cefasına alıştım. Onlar olmadan halim ne olur. Onun cefasına sınır, cevrine son olmasın ya Rab)

Dimen kim adli yoh yâ zulmi çoh her hâl ile olsa
Gönül tahtına andan özge sultân olmasun yâ Râb

(Demeyin ki onun adaleti yok zulmü çok. Nasıl olursa olsun ondan başkası gönül tahtına sultan olmasın ya Rab)

Fuzûlî buldı genc-i âfiyet meyhâne küncinde
Mübârek mülkdür ol mülk vîrân olmasun yâ Râb

(Fuzuli sağlık hazinesini meyhane köşesinde buldu. Ya Rab o mülk mübarek bir mülktür viran olmasın)

Bende Mecnûn’dan füzûn âşıklık isti’dâdı var
Âşık-ı sâdık benem Mecnûn’un ancak adı var

(Bende Mecnun’dan daha fazla aşıklık yeteneği var. Gerçek aşık benim, Mecnun’un sadece adı var)

N’ola kan tökmekde mâhir olsa çeşmüm merdümi
Nutfe-i kâbildürür gamzen kimi üstâdı var

(Göz bebeği kan dökmekte maharetli olsa ne olur. O yetenekli bir tohumdur, senin gamzen gibi bir üstadı var)

Kıl tefâhür kim senün hem var ben tek âşıkun
Leyli’nün Mecnûn’ı Şîrîn’ün eger Ferhâd’ı var

(Eğer Leyla’nın Mecnun’u, Şirin’in de Ferhat’ı varsa,senin de benim gibi bir aşığın var. Bununla iftihar et)

Ehl-i temkînem beni benzetme ey gül bülbüle
Derde yoh sabrı anun her lahza bin feryâdı var

(Ey gül ben temkinli birisiyim beni bülbüle benzetme. Onun derde tahammülü yok, her an bin feryadı var)

Eyle bed-hâlem ki ahvâlüm görende şâd olur
Her kimün kim devr cevrinden dil-i nâ-şâdı var

(Öyle kötü haldeyim ki feleğin cevrinden dolayı mutsuz olan her kişi, benim halimi görünce mutlu olur)

Gezme ey gönlüm kuşı gâfil fezâ-yı ışkda
Kim bu sahrânun güzergâhında çok sayyâdı var

(Ey gönül kuşum aşk semasında gafil gezme. Çünkü bu sahranın yolunda çok avcı var)

Ey Fuzûlî ışk men’in kılma nâsıhdan kabûl
Akl tedbîridür ol sanma ki bir bünyâdı var

(Ey Fuzuli nasihatçinin aşkı yasaklamasını kabul etme.O akılla ilgili bir tedbirdir. Bir temeli yoktur)

Âşiyân-ı murg-ı dil zülf-i perîşânundadur
Kande olsam ey perî gönlüm senin yanundadur

(Gönül kuşunun yuvası senin dağınık saçlarındadır. Ey sevgili nerede olsam gönlüm senin yanındadır)

Işk derdiyle hoşem el çek ilâcumdan tabîb
Kılma dermân kim helâküm zehri dermânundadur

(Aşk derdiyle hoşum ey tabip bana ilaç verme, derdime derman olma. Çünkü beni helak edecek zehir senin vereceğin dermandadır)

Çekme dâmen nâz idüp üftâdelerden vehm kıl
Göklere açılmasun eller ki dâmânundadur

(Naz ederek düşkünlerden eteğini çekme. Sen eteğine tutulmuş olan ellerin göklere açılmasından kork)

Gözlerüm yaşın görüp şûr itme nefret kim bu hem
Ol nemekdendür ki la’l-i şeker-efşânundadur

(Gözlerimin yaşını tuzlu görüp ondan nefret etme. Çünkü o senin şeker saçan dudaklarındaki tuzdandır)

Mest-i hâb-ı nâz ol cem’ it dil-i sad-pâremi
Kim anun her pâresi bir nevk-i müjgânundadur

(Naz uykusunun sarhoşu olup, yüz parça olan gönlümü toparla. Çünkü onun her parçası senin kirpiklerinin ucundadır)

Bes ki hicrânundadur hâsiyyet-i kat’-ı hayât
Ol hayât ehline hayrânem ki hicrânundadur

(Senden ayrı olmakta hayatı bitirme özelliği vardır. Senden ayrı olup da hala yaşayanlara hayranım)

Ey Fuzûlî şem’ veş mutlak açılmaz yanmadın
Tâblar kim sünbülinden rişte-i cânundadur

(Ey Fuzuli senin can ipliğinde olan ve sevgilinin saçından kaynaklanan kıvrımlar mum gibi yanmadan açılmaz)

Yâ Rab hemîşe lütfunı it reh-nümâ bana
Gösterme ol tarîki ki yetmez sana bana

(Ya Rabbi lütfunu her zaman bana yol gösterici kıl. Sana ulaşmayan yolu bana gösterme)

Kat’ eyle âşinâluğum andan ki gayrdur
Ancak öz âşinâlarun it âşinâ bana

(Sana yabancı kişilerle olan dostluğumu kes.Sadece kendi dostlarına beni dost et)

Bir yirde sabit it kadem-i i’tibârumı
Kim rehber-i şerî’at ola muktedâ bana

(İtibar adımımı öyle bir yerde durdur ki, şeriat kılavuzu Hz. Muhammed bana önder olsun)

Yoh bende bir amel sana şâyeste âh eger
A’mâlüme göre vire adlün cezâ bana

(Eğer senin adaletin bana amellerime göre bir ceza verirse yazık, çünkü bende sana yakışır bir amel yok)

Havf-i hatâda muztaribem var ümîd kim
Lütfun vire bişâret-i afv-i hatâ bana

(Hata korkusuyla müzdaribim. Senin lütfunun bana hatamın bağışlanacağı müjdesini vereceğini ümit ediyorum)

Ben bilmezem bana gereken sen hâkîmsin
Men’ eyle virme her ne gerekmez bana bana

(ben bana gerekeni bilmem. Sen hakimsin. Bana ne gerekmiyorsa beni ondan uzaklaştır, onu verme)

Oldur bana murâd ki oldur sana murâd
Hâşâ ki senden özge ola müdde’â bana

(benim istediğim senin istediğindir. Haşa! Çünkü benim senden başka bir isteğim yoktur)

Habs-i hevâda koyma Fuzûlî-sıfat esîr
Yâ Rab hidâyet eyle tarîk-i fenâ bana

(Beni Fuzuli gibi heves hapsinde bırakma. Ya Rabbi beni yokluk yoluna yönelt)

Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denli dutuşan odlara kılmaz çare su

(Ey göz! Gönlümdeki ateşlere su saçma. Çünkü bu kadar tutuşan ateşe su çare olmaz)

Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su

(Dönen kümbetin rengi su rengi midir bilmiyorum. Yoksa gözümden çıkan su mu dönen kümbeti doldurmuştur)

Zevk-i tîgünden aceb yoh olsa gönlüm çak çak
Kim mürûr ilen bırağur rahneler dîvâra su

(Kılıcının zevkinden gönlüm parça parça olsa şaşılmaz. Çünkü devamlı geçmekle su duvarda yarıklar bırakır)

Vehm ilen söyler dil-i mecrûh peykânun sözin
İhtiyât ilen içer her kimde olsa yara su

(Yaralı gönül senin peykanının sözünü korkuyla söyler. Her kimde yara varsa o suyu ihtiyatla içer)

Suya virsün bâğban gülzârı zahmet çekmesün
Bir gül açılmaz yüzün tek virse bin gülzâra su

(Bahçıvan gül bahçesini suya versin, boşuna zahmet çekmesin. Çünkü o bin gül bahçesine su verse bile senin yüzün gibi bir gül açılmaz)