Ne Denirdi?
Cacığa “çintme” denirdi
Biz çocukken köyümüzde
Ahıra “örtme” denirdi
Biz çocukken köyümüzde.
Keçinin adı “davar”dı
Sebzenin adı “avar”dı
Arpa kırılsa “zavardı”
Biz çocukken köyümüzde.
Kümesin adı “pinnik”ti
Körpe kuzular “emlik”ti
Kötülük bizde “kemlik”ti
Biz çocukken köyümüzde.
Mısıra “darı” denirdi
Hanıma “karı” denirdi
Eksiğe “yarı” denirdi
Biz çocukken köyümüzde.
Çamın adı “işam” idi
İki avuç “koşam “ idi
“Kaş kararsa” akşam idi
Biz çocukken köyümüzde.
Hastalığın adı “maraz”
Kin, nefretin adı “garaz”
“Accık” demek ise biraz
Biz çocukken köyümüzde.
Geçimsizin adı “yoylu”
“Cüce” idi kısa boylu
Normalden fazlası “hayli”
Biz çocukken köyümüzde..
Hortum denmez “delidalaz”
Kekliğin yavrusu “palaz”
Anlayışı kıta “moloz”…
Biz çocukken köyümüzde.
Sıranın adı “keşik”ti
Lambanın adı “ışık”tı
Çocuk yatağı “beşik”ti
Biz çocukken köyümüzde.
Göğüse “döş” denilirdi
Ağıra “löş” denilirdi.
Pilava “aş” denilirdi
Biz çocukken köyümüzde.
Yufkayı çeviren “şiş” ti
Bağımlının adı “keş”ti
Alaca karanlık “öş” tü
Biz çocukken köyümüzde.
Havuca “keşir” denirdi
Aşureye “aşır” denirdi
Vergiye “öşür” denirdi
Biz çocukken köyümüzde.
Havlunun adı “peşkir”di
Deri dikenler “köşker”di
Apaçık olan “eşker”di
Biz çocukken köyümüzde.
Ceketin adıydı “sako”
Yamaca denirdi “yaka”
Gömme rafın adı “taka”
Biz çocukken köyümüzde.
Uzun etek “dolama“ydı
İrice taş “alama“ydı
Karaktersiz”yalama“ydı
Biz çocukken köyümüzde.
“İte“de un elenirdi
Bebekler hep “belenir”di
Eklenmezdi, “ulanır”dı
Biz çocukken köyümüzde.
Dürüme denirdi “çomaç”
Bayıra denirdi “yamaç”
Çok leziz yemekti “oğmaç”
Biz çocukken köyümüzde.
Çadırda pencere “kavşıt”
Görünmeyen yere “aşıt”
İnsan vardı çeşit çeşit
Biz çocukken köyümüzde.
Sanma ki saymakla biter
Şimdilik bu kadar yeter
Dil yaşardı, ocak tüter
Biz çocukken köyümüzde.
15.10.2024/Mestan Karabacak
Bir yanıt yazın