Susarak Yanmak, Yanarak Yazmak
Mezarıma bir ferace sersinler.
Taşımın üzerine ‘Şems’in Kimya’sı” yazsınlar.
Bin ömürlük nefesim olsa, hepsi de Şems’ime feda olsun.
Günü gelir beni sorarlarsa, kimdi Kimya derlerse
Size Allah’ın sevgili bir kulu olabilmek için çabaladı hayatı desinler.
İlahi aşk ile tutuştu ve bir secde anı can verip gitti bu dünyadan,
Şems’in dizinde secdesini yaptı diye anlatsınlar. Yazmak…
Susarak yanmak.
Yanarak yazmak.
Seni içimde seviyorum.
İçten seviyorum ama en içimdeki içten, anlıyor musun?
Beklemek güzeldi.
Senden gelecek en ufak bir kıpırtı güzeldi.
Ne zordur etrafın kalabalıkken derdinle yalnız kalmak!
Ne çiledir konuşacağın yerde sus pus durmak .
Derdini paylaşanın yoksa derdini sevmekten başka bir yol kalmıyor.
O yüzden mecnunlar gibi kendi kendime yazıyor, kendi kendime okuyorum.
Ağlayışım da bile yalnızım.
Yanımdakiler yıldızlardan da uzak.
Uzağın uzağında ise sen.
Ben geceye derdimi açarken
Sen hangi dağda bağdaş kurmuş yıldızları seyrediyorsun ?
Bir yanıt yazın