Ey Gönlümün Mihmandarı

Ey gönlümün mihmandarı….!
Ey benim yaradılışım,
Aşkını kaybetmiş maşukunu arayan sevdam.
Kimin göğüs kafesinden geldiysen ona gel….
Bilki gönlündeki parçasını arayan ben….
Sende beni ara,
Yüreğimdeki boşluğu doldur.
Eksikliğini tamamla.
Neredeysen gel,
Elinle koymuş gibi bıraktığın yerdeyim.
Ey gönlümüm mihmandarı…!
Gel be gök yüzüm,
Gel ey can, bitsin artık bu özlem,
Dinsin artık bu hüzün yağmurlar
Sussun İnce İnce ağlamaktan,
Dağılsın artık kara bulutlar.
Gel artık sahibi olduğun yüreğime gel…
Ey gönlümün mihmandarı….!
Sevdamın nasip yağmurundan
Gönlüme düşen tek damlam…
Biz güzeli sevmeyiz, sevdiğimiz güzeldir bizim…!
Ölmek İstiyorum yine bu gece,
Zifiri karanlığın sessizliğinde.
Gerçi sen yoksan ben ölüyüm,
Gelmiyorsan üzerimi örtsünler,
Çünkü ölürken İnsan üşürmüş.
Desene yine bu gece hüzün var,
Sen yoksun yine susmuşum gönül dergâhımda,
Hasret, özlem hepsi bu İşte….
Ey gönlümün mihmandarı….!
Bazen soruyorum kendime..?
Neden kaybedenler…!
Kaybedilenlerin…!
Kaybedilmeden önce….!
Kaybedilmeyecek kadar…!
Kadar değerli olduğunu anlamıyorlar.
O zaman anlıyor İnsan sözler dökmesede yürektekini,
Gözler döker dökmek İstediklerini.
Ey gönlümün mihmandarı…!
Hiç ümidim kalmadı,
Tutunacak dalımda,
Başımı yere eğme benim,
Bir yiğit bekletilmez böyle….!
Dağlara taşlara bağırasım geliyor
“İçim yanıyor İçim”
“Ömrüm kanıyor ömrüm”
Bildiğin gibi değilim kurbanım…
Ey gönlümün mihmandarı….!
Gel artık her şeye sırtımı dönerek koşuyorum
Islak gözlerle,
Bir yıldız gibi kayarak meçhule,
Bütün gülleri kanayan rengiyle
Ağlayarak sana İltica ediyorum.
Ey gönlümün mihmandarı…!
Ne konuşmak geliyor artık İçimden,
Nede haykırmak.
Susuyorum, kelimeler kalmadı İçimde,
Çünkü ben “lâl” oldum,
Oysa ben sessizliğini bile duyabiliyorken,
Sen benim haykırışlarımı duymadın belki.
Ama biliyorum, “hira yüreklim”
Ne sen benim oldun nede ben senin….
Olmayacağız da İnan,
Ben sende doğdum
Sende yaşadım, sende öleceğim.,
Öleceğiz…..!

Ergün Küçüktopcu
Kerimusta.com