Namazda Vesveseden Kurtulma Yolları
“Namazda yersiz vesveselerden kurtulamıyorum. Neler yapmalıyım?” Her hayırlı işte ve sâlih amelde olduğu gibi, namazda da şeytanın ve nefsimizin bir takım vesveseleri yer yer öne çıkmakta ve bizi rahatsız etmektedir.
Hakkında bilgi sahibi olduğumuzda en az zararla veya zararsız olarak kurtulabileceğimiz bu vesveselerin ve şüphelerin, bilgi sahibi olmadığımız takdirde dev birer canavar vahşiliğinde bize saldıracağını hiçbir zaman akıldan uzak tutmamak gerekir.
Bazen en iyiyi ve en kâmili ararken, bazen bir gafletimize rast gelen boşluk ânında, bazen hayâlimizin serbest ve ölçüsüz tecessüslerinden, bazen de fazla titizlikten olmalı; ibâdet içinde veya dışında, ibâdete veya mukaddes mefhumlara karşı ruhumuzda muhtelif şüpheler ve vesveseler belirebilmekte ve dikkatimizi kendi üzerinde yoğunlaştırabilmektedir.
Bazen bu şüphe ve vesveseler kalbimizi öyle rahatsız etmektedir ki, içimizden feveranlar yükselmesine engel olamamaktayız.
Aslında fıtratımız şüphe ve vesveselere imkân verecek bir yaratılıştadır. Şüphe ve vesvesenin normal derecesi faydalıdır da. Hatta “şüphesiz ve vesvesesiz” olmak, bizi dikkatsiz ve duyarsız kılar. Fakat aşırı bulunması inancımızı sarsacak ve ibâdete olan bağlılığımıza zarar verecek ölçüde vahamet teşkil edebilir.
Söz gelişi namaz esnasında bazen şeytan bizi öyle şüphe ve vesvese bataklığına düşürebilir ki, namazdaki huzurumuz ve neşemiz kaybolabilir, namazımızın sıhhati bundan zarar görebilir. Buna asla meydan vermemelidir.
Vesvesenin böyle ağır olduğu zamanlarda hiç üzerine düşmemeli, hiç oralı olmamalı, hiç önemsememeli; fakat vesvesenin tehlike ve zararından Allah’a sığınmalı ve ibadete devam etmelidir.
Namaz kılacağım vakit isteksizlik duyuyorum. Huşû içinde bir namaz kılmak için neler yapmalıyım? İsteksiz kıldığım namazların durumu ve hükmü nedir? Namazla ilgili olarak şeytan içimize akla hayâle gelmeyen şüphe, vesvese ve isteksizlik halleri atar. Çünkü insanın derecesini yükselten en müstesna ibadetlerden birisi namazdır. Şeytan ise insanın yükselmesini aslâ istememektedir.
Peygamber Efendimiz (asm) buyuruyor ki:
“Bil ki, sen Allah’a her secde ettiğinde, mutlaka Allah bununla bir dereceni yükseltir ve bir günahını bağışlar.”
Bir diğer hadiste Allah Resûlü (asm) kulun secde etmesiyle şeytanın perîşan oluşunu şöyle bildirmiştir:
“İnsanoğlu secde âyetini okuyup secde edince şeytan ağlayarak uzaklaşır. Ve şöyle der: “Eyvah! Eyvah! İnsanoğluna, secde etmesi emr olundu. O da secde edip Cenneti hak etti. Bana da secde etmem emr olundu; Ben ise emre karşı gelip Cehennemi hak ettim.”
Peşimizde böyle hasım ve düşman bir şeytan varken, onun içimize isteksizlik hali atması ve bizi en yüce, en nâzik ve en nezîh bir ibâdetten alıkoymaya çalışması, onun mesleğinin gereğidir.
O halde namazdan yılmayalım ve başarabildiğimiz kadarıyla huşû içinde kılmaya özen gösterelim. İsteksiz olduğumuz zamanlarda, hiç oralı olmadan, namazın bir fıtrat borcu olduğunu hatırlayarak namaza devam edelim.
Şeytan bizimle uğraştığı halde bizim ısrarla ve şeytana inat namazı terk etmememiz, biz hissetmesek de, Allah’ın huzurunda daha faziletli bir duruş teşkil eder.
Şeytanın bizimle olan meşguliyeti, bizim zevkimizi ve huzurumuzu kaçırsa bile, namazın faziletinin daha da yükselmesine zemin hazırlar.
Acaba ömür ebedi midir? Gelecek seneye, hatta yarına kalmaya hiç kimsenin senedi var mıdır? İnsana usançlık veren şey, dünyada sonsuz seneler kalacağını zannetmesidir. Oysa vakıa tam tersidir; insanın hem ömrü azdır, hem faydasız uçup gitmektedir. Geçip giden her bir fani günün yirmi dörtten birisini hakiki bir ebedî hayatın saadetini temin edecek güzel, hoş, rahat ve rahmet bir hizmete sarf etmek ise, usanmak şöyle dursun, bilakis ciddî bir şevk ve hoş bir zevktir.
Diğer yandan; her gün her gün ekmek yiyen, su içen ve havayı teneffüs eden bir adam, ekmekten, sudan ve havadan usandığını söyleyebilir mi? Çünkü her an ihtiyaç tekrarlandığından; usanç değil, lezzet almaktadır.
Bir yanıt yazın